Χωρίς να είναι ακραία η περίπτωση του Κώστα Χρονόπουλου είναι λίγο περίεργη μέσα στην ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι του σήμερα, ακόμα και για τα δεδομένα του λόγιου τραγουδιού που είναι φύσει και θέσει ο χώρος του.
Από τη στιγμή που πρωτοεμφανίστηκε χαράζει μια, κυριολεκτικά τε και μεταφορικά, μοναχική πορεία η οποία σιγά - σιγά αποτυπώνεται όλο και περισσότερο στο «σώμα» μα και στην ψυχή των τραγουδιών του, στο ίδιο το είναι τους. Ο τριανταδυάχρονος σήμερα δημιουργός και ερμηνευτής - ο οποίος όμως έχει κάνει οπτικοακουστικές και όχι μουσικές σπουδές στην Αγγλία - έχει κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής τρεις δίσκους, με απαρχή το 2005. Στο ντεμπούτο album του καθοριστική ήταν η συμμετοχή/συμβολή του πάλαι ποτέ ΠυΞ Λαξ Μπάμπη Στόκα, τόσο που ίσως σε κάποιους να δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ο Χρονόπουλος βρισκόταν υπό την «αιγίδα» του.
Σίγουρα όμως αυτή θα διαλύθηκε με τον δεύτερο δίσκο του που κυκλοφόρησε το 2007. Με τη δεύτερη δουλειά του ο Χ. έδειξε ότι περισσότερο ακόμα και από τραγουδοποιός είναι κάτι σαν...τροβαδούρος πολύ παλαιότερων εποχών, προσηλωμένος στη μουσική του και, κατά προέκταση, στον εσωτερικό του κόσμο αφού αυτός είναι η πηγή της. Ταυτόχρονα η αισθητική του γινόταν όλο και λιτότερη από την ήδη απαλλαγμένη εξ ολοκλήρου από οτιδήποτε περιττό που έτσι και αλλιώς ήταν από την αρχή. Η διαδικασία αυτή συνοδεύτηκε και υπογραμμίστηκε από ένα σεμνότερο του...σεμνού ήθος, σπάνιο αληθινά ακόμα και για τον σαφώς όχι αμετροεπή στην πλειοψηφία του χώρο του λόγιου τραγουδιού. Ο πλέον πρόσφατος σταθμός αυτής της μοναχικής διαδρομής είναι λοιπόν το τρίτο κατά σειρά CD του «Καληνύχτα Barney» που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Εδώ πλέον ο Χ. απεκδύεται και τα τελευταία «πρόσθετα και συντηρητικά» που μπορεί να έχει σήμερα ένα τραγούδι και βυθίζεται στη Στύγα της ψυχής του. Αυτοαναφορικός στο έπακρο άρα και αναπόφευκτα εξομολογητικός κατορθώνει όμως και να μην είναι ερμητικά κλειστός απέναντι στον δέκτη των τραγουδιών του, δεν αποξενώνει τον θεατή αλλά αντίθετα τον κάνει συνοδοιπόρο του. Με αποτέλεσμα αυτή η περιπλάνηση σε, εντός ή εκτός εισαγωγικών, πάθη να λειτουργεί λυτρωτικά, κάποιες στιγμές ακόμα και καθαρτήρια και για τους δύο...
* Ποιος ακριβώς είναι ο Barney του τίτλου και ποια είναι η σημασία της αναφοράς του;
Ο τίτλος του δίσκου προέκυψε από μια συζήτηση στο στούντιο με τον φίλο μου Θωμά Βασιλάκο. Ο Barney ήταν μια σειρά κινουμένων σχεδίων και η μόνιμη επιδίωξη του ομώνυμου κεντρικού χαρακτήρα ήταν η ειρήνη και η ησυχία.
* Οι στίχοι σου είναι σαφέστατα πολύ προσωπικοί. Είναι όμως και πάντα βιωματικοί ή αποτελούν και προϊόν της δημιουργικής σου φαντασίας;
Πάντα και σε κάθε δίσκο μου οι στίχοι που γράφω είναι βιωματικοί.
* Από πού αντλείς αλήθεια συνήθως την έμπνευση για τους στίχους σου;
Από όσα συμβαίνουν γύρω μου και μέσα μου.
* Πες μου δύο λόγια για το πώς και το γιατί προέκυψαν οι συνεργασίες με όσους συμμετέχουν ερμηνευτικά στον δίσκο.
Όταν μπαίνει ένα τραγούδι σε διαδικασία ενορχήστρωσης αρχίζει με ένα παράξενο τρόπο να σου μιλάει. Σου λέει πού «πονάει», τι του χρειάζεται και που για να γίνει καλύτερο. Θέλω λοιπόν να ευχαριστήσω από καρδιάς την Ζίνα Αρβανιτίδη, τον Γρηγόρη Κλιούμη, τον Μάνο Ξυδούς, την Ελένη Πέτα και τον Απόστολο Ρίζο. Χωρίς την ερμηνεία τους τα τραγούδια μου θα ήταν πολύ διαφορετικά.
* Είναι η ιδέα μου ή από δίσκο σε δίσκο και πολύ περισσότερο από τον προηγούμενο στον τελευταίο ο ήχος σου γίνεται όλο και πιο ακουστικός;
Όχι, δεν είναι καθόλου ιδέα σου...Και οι προηγούμενοι δίσκοι βέβαια χαρακτηρίζονταν από την έντονη χρήση της ακουστικής κιθάρας και της επανάληψης. Στο «Καληνύχτα Barney» προσπάθησα ακόμα περισσότερο να πετάξω κάθε τι μη αναγκαίο και να τονίσω τα βασικά στοιχεία.
* Όχι επειδή ο Μπάμπης Στόκας συμμετείχε στο πρώτο album σου αλλά πιστεύεις ότι οι Πυξ Λαξ έπαιξαν για τη σημερινή λόγια μουσική σκηνή ένα ρόλο ανάλογο με αυτόν που είχε παίξει ο Σαββόπουλος για μια παλαιότερη, όχι απλά ως επιρροή αλλά και με τη γενικότερη στάση τους και τον τρόπο που κινήθηκαν μέσα στα πράγματα;
Την εποχή που άρχιζα να προσπαθώ να παίξω κιθάρα και να τραγουδήσω με τους φίλους μου στο σχολείο δεν υπήρχαν οι Πυξ Λαξ oπότε δεν μεγάλωσα ακούγοντάς τους. Μεγάλωσα ακούγοντας Παύλο Σιδηρόπουλο, Νικόλα Άσιμο, Πελόμα Μποκιού, Pink Floyd, Rainbow, Led Zeppelin, U2 κ.ά. άρα λοιπόν μάλλον δεν είμαι ο κατάλληλος για να σου απαντήσω σε αυτή την ερώτηση.
* Αισθάνεσαι αλήθεια μέλος μιας ευρύτερης μουσικής παρέας του σήμερα ή αντίθετα νιώθεις ότι λειτουργείς ολομόναχος;
Όλοι όσοι προσφέρουν χρόνο ακούγοντας ή παίζοντας μουσική αυτόματα γίνονται μέλη μιας μεγάλης παρέας καθώς επικοινωνούν, μοιράζονται, ταξιδεύουν και ανταλλάσσουν συναισθήματα.
* Τέλος ποια είναι τα σχέδια σου, άμεσα και πιο μακροπρόθεσμα για αυτό τον χειμώνα;
Στις 15 Νοεμβρίου θα παρουσιάσω τραγούδια από το «Καληνύχτα Barney» στο «Κύτταρο». Μαζί μου θα είναι και οι περισσότεροι από τους φίλους μουσικούς με τους οποίους έχουμε συνεργαστεί και στους τρεις δίσκους μου. Θα τους αναφέρω με αλφαβητική σειρά, είναι οι In Vox, Δημήτρης Καρράς, Μάνος Ξυδούς, Ελένη Πέτα, Απόστολος Ρίζος, Υπόγεια Ρεύματα και Σπυριδούλα.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 07/11/2009
